ای ماه هـاشمی سر و جـانـم فـدای تو            شـیـواتـریـن تـرانـۀ عـمـرم بـرای تـو

عشق از حضور چشم تو تکثیر میشود            جاریست عطر عشق و غزل در هوای تو

نـامت حـواس شعر مرا پـرت می کند            ایـنـجـا من و قلم؛ دل من کـربلای تو

آقـا دخـیـل بـسـتـه نگـاهـم به دستهات            من مـؤمـنم به مـعـجـزۀ دست های تو

تـو عـبـد صـالـحـی و سـلام نـمـاز ما            عـرض ارادتـیـسـت نـثـار صفـای تو

دریا هنوز چشم به راهت نشسته است            شرمنده اند آب و عـطـش از وفای تو

انـگـار واژه هـای من آتش گـرفـته اند            با یـاد هُـرم لـعـل لـبـت؛ از حـیـای تو